Son Kumaş

Son Kumaş

Son Kumaş
Görmedim ilham atını
Ben bu şiir sanatını
Bir deli kızdan okudum

Sanatı öğretti bana
Ben de bu tezgahtan ona
Türlü kumaşlar dokudum

Altı buçuk yıl emeğim
Gönlüm, elim, gözbebeğim
Eskidi sırtında bütün

Tam gözü doldurduğu gün
Sevgiden almış gibi hız
Ansızın evlendi o kız

İstedim ünler salacak
Bir yaman örnekli duvak
Örmek o ruhum geline

Ay ışığından bir ipek
Gamla beraber bükerek
Taktım ömür iğnesine

İğneyi ilkin derime
Sonra çürük gözlerime
Saplayarak, titremeden

İşledim üç günde bakın
Solmuş ümit yaprağının
Üstüne her duygumu ben

Sanatım ermişti sona
Gitti merasimle ona
Ellerimin son hüneri

İşte o kızdan bu kumaş
Her yanı kıpkırmızı yaş
Ertesi gün geldi geri