Bozkırın Tezenesi

Bozkırın Tezenesi

Türküleri söylenir düşmez asla dillerden
Gönüllerin teline dokunur sazın sesi
Sevgisi hiç eksilmez yerleşip gönüllerden
Efsanedir kalplerde ’Bozkırın Tezenesi’

Cahildi bu dünyanın rengine bakıp kandı
"Neredesin" diyerek sevdâ arayıp yandı
Yârini ilelebet kendinin olur sandı
Mestânedir kalplerde ’Bozkırın Tezenesi’

Hoşgörünün kentinde yetişerek büyüdü
Kırşehir’de ve yurtta namı hemen yürüdü
Tevâzu göstererek tüm kalpleri bürüdü
Dostânedir kalplerde ’Bozkırın Tezenesi’

Leylâ’sıydı yazını gelip kışa çevirdi
"Gönül Dağı"nı yağmur kar ve boran devirdi
"Goğnümüze" çok güzel nameleri değdirdi
Kemânedir kalplerde ’Bozkırın Tezenesi’

"Halkın sanatçısıyım", yüreğinden demişti
Devletinden o asla ünvan istememişti
Yüreğinde olanı gönülden söylemişti
Nişânedir kalplerde ’Bozkırın Tezenesi’

Türkmenoğlu diyor ki; kalpte anısı kaldı
Gönlünden gelenleri sazla söyleyip çaldı
Kırşehir’i onunla müziğin şehri oldu
Şahânedir kalplerde ’Bozkırın Tezenesi’

ŞİİRDE GEÇEN KELİME ANLAMLARI:
mestâne : mest olup kendinden geçmiş
kemâne : halk mûsikîsi çalgısı
dostane : dostça