Ecel Dutmış Elinde

Ecel Dutmış Elinde

Ecel dutmış elinde bir ulu câm
Ki ol câmun içi tolı serencâm

Kima ayuk sunar kime içürmiş
Kimi esrük yatur toprakda müdâm

Ki bir içer ol sâkî elinden
Bay u yohsul ulu kiçi hâss u âmm

Zihî şerbet ki bir kez andan içen
Ne subh olduğını bilür ne ahşam

Bu meclisde harîf olankişiler
Ne nukl ârzûladılar ne ho bâdâm

Ne şerbetdür bu hîç rengi bilinmez
Kızıl mı ak mıdur yâ puhte yâ hâm

Ne arslanlar yaturmışdur bu sâkî
Ne ejdehâlar olmışdur ana râm

Selâtinleri yaturdı bu sâkî
Ki bunlarun yiridür Rûm ile Şâm

Kanı Salsâl Zâl ü ‘Âd ü Şeddâd
Yâ Keyhusrev kanı yâ kanı Behrâm

Bular hep bu kadehden içdi yatdı
Kadeh şimdi bizümdür kâm u nâ-kâm

İçürmeyince komadı kişi hem
Bu sâkîden ne lutf iste ne ikrâm

Acebdür bu ki bunların birinden
Ne bir haber getürdiler ne peygâm

Bu sâkî meclisin esridiserdür
Ne cemâ’at kalısardur ne îmâm

Ne gül-ruh kurtılısar ne şeker-leb
Ne ‘anber-hat kalısar ne sîm-endâm

Bu gafletden niçün uyanmadun sen
Niçün gâfil yatursen sen i ‘avâm

Şeyâd Hamza’nun gönline her dem
Gelür Hakk rahmetinden lutf u inâm

Ne ‘arûz bilür ol ne nahv ü tasrîf
Ne kâfiye redîf ne tecnîs-i tâmm