Yüreğin

Yüreğin

Yüreğin dökülünce gözlerinden gönlüme;
Söndü, yıllar yılı gönlümde yanan ateş...

Yüreğin dökülünce gözlerinden gönlüme;
Coştukça coştu yine,
Kabardı, taştı,
Bendini aştı yine gönlümü sulayan,
Ona can veren ırmak...
Ve aylar, yıllar sonra kana kana su içti;
Yıllar sonra yeniden hayat yoluna geçti;
Gönlümün sahrasında sararan gül
Ve gönlümün sinasında solan o leylak...