Maalesef!

Maalesef!

Sevginin mezarını, nefretin kazmasıyla,
Derin derin, daha yeni kazdılar.

Şiddetin güftesini, hiddet kalemiyle,
Satır satır, daha şimdi yazdılar.

Allah'ın dünyasında, şeytanın dürtüsüyle,
Birer birer, pervasızca azdılar.

Havva'nın çocuklarını, Adem'in yurdunda,
Vicdansızca Habil gibi üzdüler.

Henüz daha ölmeden, aşıkların derisini,
Kurban diye, Nesimi gibi yüzdüler.

Tamah edip dünyasına, ahiretten vazgecerek,
Temelinden hem de, Hak binayı bozdular.

Fâni olan bu dünyayı, bâki sanıp,
Aldanıpta, buralardan tozdular..

Özcan Öztürk, Haziran 2024