Kara Batak

Kara Batak

Dalar gider pencereler önünde şimdi, 
Ilık yaz akşamlarını hatırlar. 
Vapurlar geçer bomboş güverteleri,
Bomboş uzanan denizin üstünde, 
Aç bir karabatak dalar çıkar

Bilirim yalnızlık üşütür insanı, 
Kalp daima sevecek birini arar. 
Hatırlar bakışlarda kalan aşklarını, 
Avuçları hafif terli, yanakları al al,
Ağaçlıklı yollarda akşam dolaşmalarını. 

İlk yıldızlar karanlık basmadan doğar, 
Hafif çiçek kokuları gibi uçar içiniz. 
Yavaşlar eve dönerken adımlarınız,
Esen rüzgâra, durur, kulak verirsiniz,
Bakışlarınız bütün kadınlarla karşılaşır. 

Daha önünüzde uzun bir yaz vardır, 
Bütün gün şurada burada gecikir oyalanır,
Döner durur yatağında bütün gece. 
Ay ışığı, sıcak hava, tutuşturur kanını, 
Uykularını kaçırır en ufak bir düşünce. 

Şimdi rüzgârlar soğuk eser yüzünüze, 
Hüzün verir yağmur sularından geçen bulutlar, 
Bayırlarda yol alan posta arabaları. 
Şimdi birbirinden ayrı yaşar kurtlar kuşlar, 
Sular çakıllardan ayrı akar. 

Dalar gider, gözleri büyür büyür de,
Ilık yaz akşamlarını hatırlar. 
Avuçları hafif terli, yanakları al al,
Bomboş uzanan denizin üstünde, 
Aç bir karabatak dalar çıkar.

(Güzel Aydınlık)

Necati Cumalı
( 1921 - 2001  )  

Büyük Türk Şiiri Antolojisi 1, S. 544