Yalan

Yalan

Gerçek sanıdığım ne varsa yalanmış,
Koskoca bir yalan!
Ömür dediğimse yalnızca yağma
Ve yalnızca talan,
Yaşadıklarımdan arta kalan;
Bir avuç gözyaşı
Ve göz alabildiğince yalan.

Vazgeçilmez sandığım dostlarım,
Yanıbaşımdaki yılanlarım,
Akrepleri kıskandıran akrabalarım,
Akbabalarım,
Varlığı eziyet analıklarım,
Derbeder yıllarım,
Düşlerim, düşlediklerim, düşündüklerim
Ve her daim kor yangınlarım.
Ben olan ne varsa işte,
Dilimden düşmeyen kepaze bir keşke,
Sabahta, akşamda, düşte ve gülüşte,
Her insanı kendim gibi bilişte,
Çırıkçıplak
Ve çirkin
Ömrümün aksi miskin,
Bitkin,
Yer yer dalgalı,
Çokça dingin,
Nobran bir yalan aynalarda.

Bembeyaz bahar çiçekleri,
Dost ve hısım sözcükleri,
Neydi gönlün gerçek diye gördükleri,
Hala var mı birileri,
İnansam mı,
Kansam mı,
Aldansam mı
Yoksa kaldırıp atsam mı tüm ümitleri?
Hala akıllanmaz mısın gönül,
Sana mevsim hep zemheri.

Tüm baharlarım yalan,
Tüm çiçeklerim soldu an be an,
Kim demiş bu dünyada var olan,
Neşe, mutluluk ve vuslattır aşklan?