Zulüm Çağı

Zulüm Çağı

Çocukları, kadınları, günahsızları katledenler,
Kendinden başkasını düşünmeyenler çoğaldı.
Katiller, hırsızlar, arsızlar cirit atıyor ortalıkta
Kıyamet mi yaklaştı ne? Belirdi alametler.

Hak, hukuk tanımaz sözde insan olanlar;
Onlarda ne zerre vicdan kalmış, ne merhamet...
Adaleti düşünmez, hep kendine yanar,
Eşini, çocuğunu sokakta boğazlar!

Birkaç kuruşun kölesi olmuş;
Allah korkusu çoktan gitmiş...
Kibirlidir; zehir dökülür her cümlesinden,
Kendini yüce, herkesi hakir görür.

Haktan görünür ama haktan habersizdir,
İnsanlık değerlerine karşı duyarsızdır.
Zanla, iftirayla, kibirle yürür,
Ahlaktan nasibini almamış yoksunlardır.

Unuturlar ki: Allah adildir, her şeyi görür;
Her zulmün, her yanlışın hesabı bir gün görülür,
Bir şair demişti ya: "Güçsüz birini gördüler mi,
Önce kardeşleri yerdi onu!"

İşte o dönem bu asırdır,
Cahiliye devri geri dönmüştür adeta...

Ama biz inanırız:
Zalimlerin maskesi düşer elbet bir gün,
Vicdansızlar, hırsızlar, arsızlar susar,

Ve ilahi mahşer yerinde
Herkes ettiğini bulur.
mesakin-40/05/2025