Kimsesizlik

Kimsesizlik

Yıllardır ki bir kılıcım kapalı kında,

Kimsesizlik dört yanımda bir duvar gibi;

Mustaribim, bu duvarın dış tarafında 

Şefkatine inandığım biri var gibi

 

Sanıyorum saçlarımı okuşuyor bir el,

Kıpırdamak istemiyor göz kapalarım;

Yan odadan bir ince ses diyor gibi: "Gel!"

Ve hakikat bırakıyor hulyamı yarım

 

Gözlerimde parıltısı bakır bir tasın

Kulaklarım komşuların ayak sesinde;

Varsın yine yudum su veren olmasın

Başucumda biri bana: "Su yok!" desin de!