Otağ

Otağ

Sevgilim, işte Eylül!
Ve işte senin usul usul seğiren yüzün

Zaman ki sonsuzdur
Bitmemiş şiirler gibidir

Bazı hüzünleri
Bazı nehirleri tutup anlatmak gibidir

Biz ki zamanı tırnak içine alıp yaşadık
İsteğin bulanık kıyısında

Bundan değil midir bizim aşkımızda
Sürekli bir akşam hüznü vardır?