Koşma

Koşma

Şol fenâ mülkinün vefâsı yoktur

Konan göçtü nöbet bizim yol bizim

Belâsı kazâsı mihneti çoktur

Murad bizim istek bizim hâl bizim

 

Din Muhammed dini girdik gideriz

Tarikate ikrârımız güderiz

Katarımız Hakk’a doğru yederiz

Katar bizim yeden bizim mal bizim

 

Biz dâneyiz dâne gibi biteriz

Tebdil olup aslımızı yeteriz

Aşk ehliyiz gülistanda öteriz

Bülbül bizim gülzar bizim gül bizim

 

Gedâ Musli eydür niçün ölürüz

Evvel âhır bunu böyle biliriz

Gâh göçeriz gâh bu mülke geliriz

Meyyit bizim göt’ren bizim sal bizim

 

Elçin, Şükrü (1988). Akdeniz’de ve Cezâyir’de Türk Halk Şâirleri. Ankara: Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü Yay. 12.