Dün Bir Kadın Ağladı

Dün Bir Kadın Ağladı

Güneşle ayın bile girmediği bir yerde

Dün ancak gözyaşıyle sönen bir ateş yandı.

Sesini yükselterek karşımda perde perde,

Dün bir kadın ağladı, bir gönül parçalandı...

Kolumun çemberine atarak varlığını

Yandı, yandırdı beni canlı bir kor yığını!

Dün bir kadın gözünün gördüm yaşardığını,

"Senin adın ne?" dedim."Sorma" diye kıvrandı.

Derdini birbir açtı karşısında ocağın,

Gözleri dopdoluydu, saçları darmadağın.

Her gece bir yabancı barındıran yatağın

Baş ucundan göklere bir ah olup uzandı.

Anlattı her kulağın duyduğu yalanları,

Kalbini üç beş karış kumaşla alanları,

Nasıl çevirdiğini yolda geç kalanları...

En hazini evine tek döndüğü zamandı!

İçim bir zindan gibi kilitlendi sevince,

Bu zindanda çiçekten beyaz, ipekten ince,

Aldatılmış, atılmış kadınlar birleşince

Göynümdeki canavar zincirinden boşandı...