Atilla İlhan Kimdir? En Sevilen Şiir Alıntıları

Atilla İlhan Türk Edebiyatımızın önemli isimlerindendir. Bu yazıda Atilla İlhan kimdir ve Atilla İlhan eserleri başlığı yanında en sevilen Atilla İlhan alıntı konusuna odaklanacağız.  

Atilla İlhan Kimdir? 

İzmir’in Menemen ilçesinde 1925 yılında doğmuştur. 2005 yılında İstanbul’da hayatını kaybetmiştir. Türk Edebiyatında önemli bir yer edinmesini sağlayan ise Genç, Yeni Nesil, Varlık, Aile, Yirminci Asır, Seçilmiş Hikayeler, Kaynak, Ufuklar, Mavi, Yeditepe, Dost, Yelken, Ataç, Yön, Milliyet Sanat, Sanat Olayı gibi dergilerde şiirleri, deneme ve eleştiri yazılarının yayımlanmasıdır.

Maviciler adı ile bilinen toplumcu gerçekçi şiir akımını başlatan isimdir. Mavi adıyla da bilinen bu akım Garip Akımı ve İkinci Yeni şiirine karşı çıkan bir akımdır. Şiiri kendine özgü bir duyarlılık ve ses düzeni getirdi. Şiirde Coşkun bir anlatıma yer vermiştir. Özellikle sisler bulvarı, yağmur kaçağı, ben sana mecburum şiir kitaplarıyla genç şair kuşağını da kendine has tazı ile etkileyen bir isimdir. Atilla İlhan bazı şiirlerinde divan şiiri ve şarkılardan da etkilenmiştir.

Atilla İlhan edebi hayatı boyunca çeşitli ödüller de almıştır. Ödüllerinden bazıları;

1946 CHP Şiir Yarışması Birinciliği
1974 Türk Dil Kurumu Şiir Ödülü- Tutuklunun Günlüğü
1975 Yunus Nadi Roman Armağanı- Sırtlan Payı

Atilla İlhan Eserleri

Şiir:
Duvar (1948)
Sisler Bulvarı (1954)
Yağmur Kaçağı (1955)
Ben Sana Mecburum (1960)
Bela Çiçeği (1962)
Yasak Sevişmek (1968)
Tutkunun Günlüğü (1973)
Böyle Bir Sevmek (1977)
Elde Var Hüzün (1982)
Korkunun Krallığı (1987)
Ayrılık Sevdaya Dahil (1993)
Kimi Sevsem Sensin (2002)
Roman:
Sokaktaki Adam (1953)
Zenciler Birbirine Benzemez (1957)
Kurtlar Sofrası (1963/64)
Bıçağın Ucu (1973)
Sırtlan Payı (1974)
Yaraya Tuz Basmak (1978)
Fena Halde Leman (1980)
Dersaadet'te Sabah Ezanları (1981)
Haco Hanım Vay (1984)
O Karanlıkta Biz (1988)
Allahın Süngüleri-Reis Paşa (2002)
Gâzi Paşa (2005)

Atilla İlhan Alıntılar

Benim yağmurumda gezinemezsin üşürsün dağıtır gecelerim sarışınlığını uykularımı uyusan nasıl korkarsın, hiçbir dakikamı yaşayamazsın.

Gözlerin gözlerime değince felâketim olurdu ağlardım beni sevmiyordun bilirdim bir sevdiğin vardı duyardım…

Bana bir şimşek çak çok yanlış anlaşılmaktayım, hesabım yanlış bir mahkemede görülüyor içimdeki zemberek boşandı boşanacak, yaşamak mı gerek yoksa unutmak mı şaşırmaktayım.

Kestiremedik ne yaptığımızı kim olduğumuzu sanki bir tesbih koptu tane tane savrulduk köy köy bucak bucak memleket memleket.

Oysa ben akşam olmuşum, Yapraklarım dökülüyor com usul usul. Adım sonbahar…

Ağzımın tadı yoksa hasta gibiysem, boğazımda düğümleniyorsa lokmalar, buluttan nem kapıyorsam, inan hep güzel gözlerinin hasretindendir.

Ah nerde gençliğimiz sahilde savruluşları, başıboş dalgaların yeri göğü çınlatan tumturaklı gazeller elde var hüzün.

Beni de kırdılar ben artık küsüm, yağmurları yağmıyor ağaçlarıma sularından içmiyorum susadım ama beni de kırdılar soğuk bir ölüm.