Deniz Kızı

Deniz Kızı

denizde gün ışığı var
damla damla eriyor yaz
yitik mevsimlerin göbeğinde ılık yaz,
senin o zarif bedenin
tuzla parıldıyor
gün altında titreşen tenini
ışık ışık öpüyor kuşlar

sen bütün denizlerin
uslanmaz, şirin, sevgili kadını:
uzaksın biliyorum
ölesiye sevdalardan yıllardan beri,

ben de sevdim seni, hadi sen de
bunu söyle,

susuyor upuzun susuyor
güneşle çarpışıyor gözleri
gözleri ki esrar parıltısı
dokunduğunu yakar
“bunu” söylemiyor
gören olur, bir gören olur
tutuşur evrenin dedikodusu
tenime yaslanırsa ağır, uçucu sehvet kokusu/

ne derim ışıkların sahibi
sahte hikmet’e sonra

kollarımda ıssız bir arzu
göğüslerinde
alaz titreşimi kadın

gidiyor arzularını alıp da
yanarak/yakarak/küllerinden:

doğmamış çocuklar var ederek